CHAPTER 3
Kanina pa hindi mapakali si Devin, Habnag abala sa pagtulong sa kanyang Tiya sa paghahanda ng tanghalian. Panaka-nakang sinusulyapan niya ang cellphone na nakalagay sa lamesa.
“ Bakit ba parang butete ka diyan na hindi mapakali, Devin?” nakakunot-noong puna ng kanyang Tiyahin.
“ Hindi naman po Tiya. May hinihintay lang ho akong tawag.” Sagot niya.
“ Sino naman? ‘Yong diyaskeng Samuel na naman ba? Ikaw nga, Devin eh, magtapat. Nobyo mo naba ang lalaking iyon?” pagkuwan ng kanyang Tiya sabay ng pandidilat ng mga mata nito sa kanya.
“ Si Tiya naman. Paano ko naman ho magiging nobyo iyon,eh, may girlfriend na ho yung tao.” Nakasimangot na sagot niya. Ibinuhos niya ang inis sa hinihiwang gulay.
Mula first year college ay crush na niya ang captain ball ng basketball team ng Management department na si Samuel Concepion. Bukod sa husay sa paglalaro, dean’s lister din ito. Ka-batch at kapareho nito ng kurso so gab pero hanggang doon lang ang pagkakapareho ng dalawa. Kung si Gab ay nuknukan ng pilyo palikero at laro ang tingin sa mga grades nitong hinahayaan munang sumadsad bago bawiin at pataasin upang pumaskabaligtaran nito lahat si Sam.
Seryoso, mabait, responsable, masipag,matalino at tapat si Sam. Ito ang mga katangiang hinahanap ng isang babae sa isang lalaki. Malas lang niya ay mas pinansin nito ang malditang si Yennie kaysa sa kanya gayong unang silay pa lang niya rito ay alam na niyang ito ang matagal na niyang hinihintay na unang pag-ibig.
Pinsan si Sam ng matalik niyang kaibigan na si Colleen. Noong isang taon lang pumisan ito sa pamilya nina Colleen, matapos maulila sa mga magulang. At dahil ayaw nitong iasa lahat ng pangangailangan sa kamag-anak nito, kumuha ito ng part-time job sa talyer ng ninong niya.
Doon sila unang nagkita at nagkakilala. Abala ito sa binubutingting na sasakyan nang mapagtanungan niya ito kung nasaan ang ninong niya. Nang sumunod na magkita sila ay sa bahay na nila Colleen. Noon niya nalaman na ito pala ang tinutukoy ng kaibigan niya na bagong datng na pinsan nito. Iyon na ang nagging simula ng pagkakaibigan nila ni Sam.
“ At kung sakaling wala palang nobya iyon at niligawan ka’y sasagutin mo? Kalian pa kita pinayagang mag nobyo, ha, Devinne? Ako nga eh tigil-tigilan mo kung ayaw mong ibitin kita ng patiwarik!” wika ni Tiya Amanda.
“ Sige, Tiya, Ibitin na ‘yan! Kukuha na ako ng Alambre. Saan ba isasabit?” sabad ni Nath sa usapan. Kapapasok lang nito sa kusina.
“ Sabitan na rin natin ng Christmas lights at parol para maganda tingnan!” pangagatong ni Gab na kasunod ni Nath.
Parehong pawisan ang mga ito at mukhang pagod na pagod. Dibdiban na kasi ang pagre-rehearse ng mga ito sa silong ng bahay nila na ginawa na ni Nath na opisyal na tambayan at studio ng The hitzmaker.
“ Mangugulo na naman kayo dito! Bumalik na nga kayo sa baba,” asik niya sa mga ito.
“ Kami pa ang magulo, eh, ikaw nga itong ibibitin ng patiwarik ni Tiya,” ani Nath bago inisang lagok ang laman ng hawak na baso.
“ Ano na naming kalapastangan ang ginawa ng Indio na ito, Tiya?” usisa ni Gab gamit ang ngalang pang-asar nito sa kanya mula pa noong mga bata sila.
Madalas, kapag tinutukso siya ni Nath ay gumagaya pa ito sa kaibigan. Pero kapag nakita na ni Gab na umiiyak siya ay agad itong titigil at pagsasabihan siya. Sa halip na magngangangawa siya sa kaiiyak ay umisip siya ng ipanggaganti sa pang-aasar ng mga ito.
Salamat na rin sa pagtuturo nito sa kanya na maging manhid sa panlalait nito at ng iba tungkol sa kulay ng balat niya kaya wala nang epekto sa kanya ang pang-aasar nito. Matagal na niyang naiwaksi ang insecurity niya dahil sa kulay niya. Katulad ng turo ni Gab, hindi porke sinabi ng ibang tao, nangangahulugan nang totoo. Kaya naman bagaman marami pa rin siyang nakakasalamuhang tao na minamaliit siya dahil sa kulay niya, wala na siyang pakialam.
